WLC 3 – De Vughtse Toren 2

Onze voorlaatste wedstrijd ging tegen De Vughtse toren 2. Dat is een team waarmee we al vaker de degens gekruist hebben in de NBSB (met 8-tallen), maar nooit overtuigend gewonnen hebben. Op papier zijn zij een van de zwakste broeders in onze klasse, maar zij hebben al eens een tegenstander verschalkt die een veel hogere gemiddelde rating had. Dus voor onderschatting moet gewaakt worden. Hun teamleider had als antwoord op de uitnodigingsmail geantwoord dat ze op scherp stonden/scherp waren en op een overwinning gebrand waren! Een bewonderenswaardige fighting spirit en om dit te onderstrepen was Vught met 2 nieuwe spelers opgekomen.

Mijn probleem was dat ik een afzegging van Bart Wintraecken had (ruim op tijd aangegeven). Mijn inspanningen om een vervanger te regelen resulteerde erin dat ik na een directe afzegging van lid 1, een terugtrekking na een al gedane toezegging van lid 2, ik eindelijk Andries Delien bereid had gevonden om in te vallen. Echter belde hij af op de morgen van de wedstrijd met koorts, dus ikzelf kon aan de bak. Beterschap Andries!

Na een wat rommelig begin door geharrewar over het instellen van de klok gingen we van start. Bij Wim ging het snel: Al snel stond hij een stuk voor en ineens stortte de partij in een paar zetten in door meerder foute (desastreuze) zetten van zijn tegenstandster. Hopelijk is dit snelle eerste gewin geen kattengespin. Na 2u spelen dus 1-0. Arno lijkt de theorie van het Spaans vergeten te zijn en denkt moeilijk remise te houden, Chrit drukt de tegenstander achteruit en wint uiteindelijk een stuk. Bij Leo lijkt het evenwicht zeker niet verbroken, dus het is onduidelijk hoe dat gaat aflopen. Wel lijkt de teamwinst zeker. Ineens is het bij Leo afgelopen: Wit geeft een volle toren weg en er wordt direct opgegeven. Arno worstelt nog even door, maar neemt uiteindelijk het remiseaanbod van zijn tegenstander aan.

Einduitslag 3,5-0,5. Bij het doorgeven van de uitslag via Netstand NBSB kwam de naam van Wim`s tegenstandster niet bij de NBSB-opgegeven clubleden voor, dus mogelijk was zij niet speelgerechtigd! Dit zal geen invloed hebben op de eindstand.

Zoals het er nu uitziet worden we waarschijnlijk dit jaar derde.

  1. Leo van IJzendoorn 1705 – Sije Zeldenrust      1582        1 – 0

  2. Arno de Man           1564 – Jasper Heemskerk 1130     0,5 – 0,5

  3. Wim Lucassen         1509 – Elke van Roon             0        1 – 0

  4. Chrit Julicher           1339 – Frank Donders      1056         1 – 0

                                         1529                                1256       3,5 – 0,5

Brd 1: Aan het eerste bord maakte ik kennis met Sije Zeldenrust, een vriendelijke wat oudere heer (zoiets als jij Leo?). Na enig geharrewar binnen het team over de instellingen van de klok, waar Sije zich overigens helemaal niet druk over kon maken, begonnen we onze partij. Ik speelde met zwart en we kwamen in een Pirc verdediging terecht waarin mijn tegenstander koos voor de Byrne variant met Lg5. Ik koos voor het vroeg spelen van h6 om een directe afruil van de zwarte loper na Dd2 te voorkomen. Ik kon me niet de precieze zettenvolgorde herinneren en was niet helemaal happy met mijn stelling. Toen ik het later thuis nazocht bleek dat ik een enigszins ongebruikelijke zetvolgorde had gekozen maar in de partij kwamen we even later toch in een bekende variant terecht nadat ik met a6, b5 op de damevleugel het initiatief zocht. Wit koos er toen toch voor om kort te rokeren en langzaam verbeterde mijn stelling. De strijd speelde zich vooral af in het centrum, waarbij ik na een afruil het voordeel van een loperpaar had. Er was inmiddels geen sprake meer van een witte koningsaanval. In de computeranalyse achteraf gaf mijn engine ook een licht voordeel voor zwart aan. Daarna schoof Sije een pion door in het centrum naar e5, dat leek goed maar het gaf mij de mogelijkheid om zijn zwarte loper op f4 met een pionnenopmars op de koningsvleugel achteruit te jagen en buiten spel te zetten op h2. Mijn pionnen op de koningsvleugel stonden toen wel op h6,g5 en f4 waarmee mijn koningsstelling nogal open was, daartegenover stond een actief loperpaar in een open stelling terwijl Sije worstelde met zijn buitenspel staande loper. Vlgs de engine was de stelling nog steeds licht in mijn voordeel maar zeker nog niet beslissend. Daarna volgde echter een anticlimax omdat Sije pardoes een volle toren weggaf door deze op de diagonaal van een loper te zetten. Hij gaf daarna onmiddellijk op. Bij de stand 2-0 in ons voordeel was hiermee de teamoverwinning veilig gesteld.

We hebben nog een tijdje zitten analyseren en ook toen kwamen we er al achter dat de zwarte stelling op het moment van de blunder makkelijker speelde en wit nauwkeurig had moeten spelen om niet te verliezen.

Brd2: De opening was Spaans oude Steinitzverdediging. Het was al geruime tijd geleden dat ik de zet a6 niet meer tegengekomen was en speelde hierop d4, zoals de theorie ook adviseert. Zwart had een voorsprong in ontwikkeling en ik had het centrum. Tot in het vroege middenspel (zet 16) had ik het gevoel dat ik mogelijk kon winnen, maar na een afruil van een toren en een licht stuk ebde dat gevoel weg. Vlgs mij deed Jasper daarna niet de beste zetten (gelukkig), maar ik ook niet!Grote fouten werden ook niet gemaakt. Ik worstelde met de gedachte om dan toch maar remise aan te bieden tegen een tegenstander met een beduidend lagere rating of om door te spelen en te vertrouwen op een veel “ruimere ervaring”. Zeker ook omdat de beschikbare tijd (tijdcontrole 40 zetten) voor Jasper wat steeds krapper werd. Dit dilemma werd opgelost omdat Jasper remise aanbood en het overwegen van alle consequenties en mogelijkheden mij ook kostbare tijd kostte. Dus remise. Achteraf gaf de “vis” aan dat ik de hele partij licht beter heb gestaan en op het laatst ruim beter (+2,5). De eerlijkheid gebiedt mij te erkennen dat ik zeer wrschlk het bestaande voordeel niet had kunnen uitbouwen met de mij nog resterende tijd tot de tijdcontrole (= zet 40).

Brd 3: Opening siciliaans. De tegenstand(st)er enthousiast, maar komt toch al gauw een stuk achter. Daarna gaat het snel. Doordat zwart de druk via een open lijn in het centrum opvoert maakt wit (Elke) in een korte periode meerdere verkeerde beslissingen (In 6 zetten geeft ze 3 stukken weg) . Ze wordt figuurlijk uitgekleed, maar blijft de humor ervan in te zien. Ze speelt nog even door maar met de aanblik van zo`n kaal bord aan haar kant en met bijna nog de volledige strijdmacht aan de overkant was het heel verstandig om op te geven.

Brd 4: Opening Réti, net als Michael Spijkerman in een niet meer zo nabij verleden en ook op het laatste bord. Toen speelde WLC 3 ook in de NBSB zij het met 8 teamleden.

Chrit zette zijn tegenstander onder druk en deze liet zich achteruit dringen en hield erg weinig ruimte over om met zijn stukken te spelen. Zijn dame en toren waren opgesloten en door een verre d-pion en een tactische paardzet werd een toren gewonnen. Hierop gaf wit zwart op.



Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *