Bratto Magistrale 2016

_{Geschreven door: Gerard Welling}


Vier jaar geleden speelde ik voor de tweede, en de laatste keer in het Noord-Italiaanse Bratto het open toernooi van de Milanese schaakfederatie. Er zijn diverse redenen dat het zo lang heeft geduurd voordat ik het opnieuw heb geprobeerd. Weliswaar was het in 2012 in schaaktechnisch opzicht een succes, maar als vakantie minder geslaagd. In de bewuste periode werd Bratto echter geteisterd door een hittegolf, met diverse dagen van 38 graden Celsius, wat een verblijf ver van de zwembaden of een verkoelende zeekust niet prettig maakt.

Tijdens het toernooi verbleef ik in een gezellig familiehotel halverwege de berg wat de garantie was voor een mooie en rustieke omgeving, maar ook betekende dat er ruim twee kilometer moest worden gelopen naar de toernooizaal. Dat is geen probleem, maar wel bij een hittegolf en zeker als je na de partij de berg op moet, met een aanzienlijk stijgingspercentage..

Wat het weer betreft zat dit jaar alles mee bij de hernieuwde kennismaking met Bratto.
Tijdens het verblijf bleef de temperatuur overdag in de bandbreedte 22-25 graden celcius, wat ideaal is om in de bergen wat rond te wandelen, en om te schaken in een zaal zonder airconditioning (!). De laatste dagen liep de temperatuur op maar het moment dat de 30 graden overschreden leek te worden, verliet ik net het vliegveld van Bergamo, om een kleine anderhalf uur later op Eindhoven Airport te landen waar de hittegolf net voorbij was. Geen 35 graden voor mij!

De lessen van de voorgaande keer waren aan mij besteed, want het hotel had ik op ca. 100 meter van de speelzaal gekozen, je weet maar nooit. Een gouden greep, een rustig en kwalitatief uitstekend hotel, en de Italiaanse keuken is eigenlijk altijd goed. Alle voorwaarden voor een geslaagd toernooi wat de bananenschillen in de laatste vijf (!) vakantietoernooien zou doen vergeten?
Nee dus, het geschutter ging onveranderd door. Niet winnen van (veel) zwakkere tegenstanders, verliezen van (niet veel) sterkere tegenstanders. En dan ook nog eens wat onfortuinlijke indelingen. Al spoedig begreep ik dat het van het schaken niet zou komen –  de comeback zou weer minstens een toernooi moeten worden uitgesteld – dus dan maar genieten van het weer en de omgeving !

Opmerkelijk genoeg wist ik de allerlaatste twee ronden als een soort fenix uit mijn as te herrijzen en met twee helemaal niet slecht gespeelde partijen alle ratingverliezen op de valreep goed te maken, het saldo was precies 0.  Nog geen comeback dus, maar wel stabilisatie, dat is in elk geval een begin.

GM V.Inkiov – G. Welling,  Bratto 9e ronde

1. e4 c6
2. d4 d5
3. exd5 cxd5
4. c4 Pf6
5. Pc3 Pc6
6. Lg5 Le6
7. Pf3 g6
8. Lxf6 exf6
9. c5 Lg7
10. Lb5 O-O (Wit staat iets beter, misschien is 11.h3 sterker)
11. O-O Lg4!
12. Lxc6 bxc6
13. h3 Lxf3
14. Dxf3 f5
15. Dd3 Tb8
16. Tab1 Da5 (Zwart heeft volop tegenspel tegen wits pionnen, na wits volgende zet heeft zwart een kleine combinatie maar wint helaas niets)
17.Tfd1 Tb4
18. De3 f4!

19. Dxf4 Dxc5 (De desperadozet 20.Dxf7+ is na 20..Txf7 21.dxc5 T7b7 geen succes, wit moet vechten voor lijfsbehoud)
20.Pe2 Dc2
21. Dd2 Dxd2
22. Txd2 Tfb8
23. b3 a5
24. Tc2 a4
25. Txc6 Lxd4
26.Td6 Lg7
27. Txd5 axb3
28. axb3 Txb3
29. Txb3 Txb3
30. g3 Tb8 en de stelling is volkomen uitgeblust. We zouden echter nog vrolijk tot zet 48 doorspelen voordat tot remise werd besloten.

1/2-1/2