Wereldkampioenschap voor senioren
(door Bas Roelen en Gerard Welling)
De afgelopen twee weken heeft Gerard in Acqui Terme (Italië) meegedaan aan het wereldkampioenschap senioren. Hij behaalde daar in 11 ronden 7,5 punten. Dat was voldoende voor een gedeelde vierde (uiteindelijk negende) plaats op de ranglijst. Achter de ijzersterke Peruviaanse grootmeester Julio Granda Zuniga (2650) die het toernooi met overmacht won en zijn collega grootmeesters Antonio en Prié, die voor mij (bas) onbekenden zijn. Dat klinkt als een goed gespeeld toernooi. Echter, toen ik Gerard zijn uitslagen eens wat nader onder de loep nam, bleken daar in het begin van het toernooi wat verrassende nederlagen tussen te zitten. Voornamelijk tegen tegenstanders met een “veel” lagere rating. Reden voor mij om Gerard eens te mailen en hem te vragen hoe hij zelf over zijn toernooi dacht. Onderstaande is in grote lijnen wat hij mij berichtte.
“Eerlijk gezegd speelde ik teleurstellend in de eerste zeven ronden (laat ik het niet té negatief opschrijven). Ik had op dat moment al een forse onderscore op mijn rating van ca. 1 1/2 punt. Het goede optreden in Bratto leek op deze manier weer te worden weggepoetst. Het liep gewoon niet.. Het keerpunt kwam in de achtste ronde, tegen FM Terry Chapman (2196). Hij is ook bekend als schaaksponsor en heeft een aantal jaren terug een handicap match tegen Kasparov gespeeld (die speelde met pionvoorgift, en verloor nog een partij). Chapman’s rating is wat gezakt maar hij is een serieuze tegenstander. Tegen hem kwam ik in een niet geplande Oudindische opening in een weliswaar solide maar wat passieve stelling terecht en provoceerde een stukoffer wat hij inderdaad speelde. Wit heeft waarschijnlijk goede compensatie maar hij liet toe dat ik terug offerde en de controle min of meer kon herstellen. Daarna werd hij volkomen van het bord gespeeld… Daarna won ik nog een technische partij van een sterke Deen (2286)- op het moment dat hij in een matnet loopt denk ik dat het al triviaal verloren is, en mocht toen tegen GM Bischoff aantreden (2513). Tegen hem speelde ik in 2000 ooit soepel remise met zwart maar toen was mijn rating nog 2400+ en hij is de laatste jaren nog tweemaal Duits kampioen geweest. Daarom was het zo verrassend dat ik zonder problemen uit de opening en door het middenspel kwam, sterker hij moest nog oppassen. Uiteindelijk kwam een min of meer verplichte zetherhaling op het bord en dus werd het remise. De laatste ronde viel ik agressief aan tegen IM Mantovani (2307) en zette hem eigenlijk kansloos van het bord. De partij had nog wel een smet, want in mijn vermoeidheid (die nacht was er een muziekconcert op het plein aan de zijde van mijn hotelraam) verzuimde ik een volle toren te nemen maar wat ik deed (ik was gefocust op mat) wint ook – de engine beaamt dat – al is het ingewikkelder. Ik kreeg daarover natuurlijk wel wat grappen te verwerken :-). Maar goed, het punt was binnen. Mijn onderscore van ca. 1 1/2 punt was in vier ronden tijd veranderd in een overscore van bijna 0,4 punt. Dat maakt het toernooi uiteindelijk geslaagd. Het is natuurlijk wel vreemd nog zo uit te kunnen halen in de slotronden als je eigenlijk 7 ronden lang onder de maat hebt gespeeld…”
Hieronder treft u de partij aan die het omslagpunt vormde in Gerard zijn toernooi. Hij heeft de partij zelf van uitgebreid commentaar voorzien.