WLC C worstelt en komt boven
De wat meer zuidwestelijk georiënteerde leden van onze club zullen de titel van dit verslag herkennen als de wapenspreuk van de provincie Zeeland. Het betekent zoiets als ‘ik worstel en kom boven’ en het is iets wat in het schaken ook met enige regelmaat voorkomt. Iedereen zal wel weten hoe makkelijk het is om (wat achteraf) slechte zetten (blijken te zijn) te spelen, maar om vervolgens veerkrachtig te zijn en je vast te bijten in de stelling is een eigenschap die veel punten kan opleveren, en ook in deze wedstrijd kwam dit concept op verschillende borden bovendrijven.
Na een voorspoedige reis, en een kleine speurtocht in sportcentrum De Belleman in Dommelen kwamen we in de knusse speelzaal van ESV, waar onze tegenstanders ons gastvrij opvingen. Vanwege de soepele reis konden de klokken om 19:45 al aan, maar we waren daardoor niet per se vroeger klaar. Lees hieronder verder hoe Niels, Thomas, Niek en Lars het ervanaf hebben gebracht
Laten we onze tocht langs de borden beginnen bij Niek, die in zijn partij de witveldige loper en dame van zijn tegenstander als een schip zure appelen op zijn koning aan zag komen.
Bord 3: Niek Seinen – Loek Overes
Ik speelde als wit voor het eerst tegen het albijns tegengambiet. Dit is overigens een opening die ik vroeger veel gespeeld heb als zwart. Alhoewel kon ik mij niet meer perfect herinneren hoe ik die opening gelijk als wit kon weerleggen. Ik kwam best goed uiteindelijk uit de opening, waarbij ik met mijn loper op b7 kon hakken, alleen ging het vanaf dit moment bergafwaarts. Ik was te materialistisch en had gewoon mijn loper naar g3 moeten terugtrekken. Ik baalde van La6 en probeerde eraan vast te houden, maar al gouw werd het een opstapeling van blunders waardoor mijn positie totaal kansloos geworden. Gelukkig heeft de rest na keihard zwoegen toch nog de punten naar binnen weten te halen. Het had allemaal heel anders kunnen verlopen.
In de tussentijd was Niels in een lastig parket geraakt door na een onachtzaamheidje een belangrijke centrumpion kwijt te raken. Of hij het schip nog heeft weten te rechten leest u hieronder.
Bord 2: Chris Marshall – Niels van Happen
Mooi teruggeworsteld zou ik zeggen, en het goede nieuws zette zich voort aan bord 1, waar Thomas al vroeg een winnend voordeel bereikte, maar in de technische omzetting stuitte op de enorme taaiheid van zijn tegenstander.
Bord 1: Thomas Kools – Carlo Assink
Mijn eigen partij was er een met twee gezichten, enerzijds kreeg ik al relatief snel een groot voordeel. Een onoplettend moment van mijn tegenstander stond me namelijk toe om de volgende stelling te bereiken.
Hier dacht ik okee, kat in het bakkie ik ruil alles af behalve de loper op h8 en ik win het eindspel met een stuk meer geen probleem. Iets wat ik besloot voor te bereiden met Pce2 om Pf4, c3 en d4 te gaan spelen. Echter kwam er een beetje zand in de motor en begon ik het allemaal wat al te passief aan te pakken. Iets wat zijn hoogtepunt bereikte op zet 24:
Zoals je ziet heeft zwart eigenlijk al zijn stukken verbeterd, terwijl met name de twee witte paarden en de loper op g2 een heel kreupele indruk maken. Sterker nog na 24. Dc2 staat zwart zowaar beter. Ik had tot mijn schaamte eigenlijk alleen naar c4+-d4 gekeken en beoordeeld dat dat de boel wel min of meer stabiliseerde, maar zwart had hier het veel sterker 24.. b4! waarna het blijkt dat wit een vrijpion op b3 niet kan voorkomen en al bijna een stuk moet gaan geven om een totale ineenstorting van de witte stelling te voorkomen. Gelukkig gebeurde dit niet, al had mijn tegenstander na goed spel van beide kanten nog 1 kans om een zeer onduidelijk eindspel af te dwingen
Hier heeft zwart een vol stuk ingeleverd, maar de c-pion is met zwart aan zet goud waard. Na 45.. c2 zou wit voor het wonderlijke eindspel na 46. Pxb2 c1D 47. Pd3 moeten gaan, waarin zwart een dame en de ‘loper’ op h8 meeft voor een toren, twee paarden en een pion. De computer wint het vrij comfortabel voor wit, maar met 9 minuten op de klok en 15 seconde increment was het nog een uitdaging geworden om een plan uit te dokteren en alle schaakjes te blijven overzien. In de partij speelde mijn tegenstander echter 45.. Txf2+?? een zet die na 46. Kxf2 inderdaad tot winst zou leiden, maar na 46. Pxf2 kan het paard op d3 het promotieveld dekken en is de rest eenvoudig. 2-1 voor ons. Ik voeg voor de geïnteresseerde lezer aan het eind van dit verslag nog een winstvoering van Stockfish bij, maar het is interessant om dit eindspel in meer detail te bekijken.
En dus lag alle druk bij Lars, maar omdat hij tot nu toe alles had gewonnen bleek er geen reden voor paniek:
Bord 4: Johan Raap – Lars Nobbe
Mijn tegenstander speelde de Smith-Morra gambiet die ik besloot te accepteren. Ik had zin een tactische partij en ken ook geen varianten waarbij je het gambiet afwijst. De opening verliep best soepel. Ik speelde een variant met a6-b5 waarbij je de ontwikkeling op de koningsvleugel uitstelt. Mijn tegenstander kon hier niet echt een vuist tegen maken. Er kwam geen dodelijke koningsaanval die zo typisch is voor de Morra. Na 14…Lxf3 was bovendien de witte pionnenstructuur verzwakt. Niks aan het handje dus totdat ik 19…f5?? speelde.
20 exf6 e.p. viel rauw op mijn dak en ik dacht dat het voorbij was. Ik offerde een kwaliteit om de meubelen te redden en kwam daarna nog verassend redelijk te staan. Het einde van de partij was weer erg rommelig, maar ik wist uiteindelijk aan het langste eind te trekken. Na de mat moest mijn tegenstander eerst nog uitgebreid kijken of het wel echt voorbij was. Bij hem was het beste er dus ook wel vanaf.
En daarmee hadden we met 3-1 gewonnen, en behouden we een voorsprong van twee matchpunten op naaste concurrent Mierlo-Geldrop A. We zouden het onszelf het makkelijkst maken als we de directe confrontatie op 8 april weten te winnen. Al zou alles beter dan een 3-1 nederlaag voldoende moeten zijn, maargoed dat soortscorebordjournalistiek wil ik liever niet bedrijven. Komt het in ieder geval zien.