WLC 2 boekt nipte zege op Stukkenjagers 4
Vorige week zaterdag mocht WLC 2 het opnemen tegen de Tilburgers van De Stukkenjagers 4, een team wat op papier ongeveer even sterk was als de onzen. Zou ons tweede erin zijn geslaagd om — in afwezigheid van topscorer Jarich — toch de matchpunten in eigen huis te houden? Hoe dan ook was er genoeg schaaktechnisch om te bespreken. Lees het hieronder
Laten we beginnen met het bespreken van twee solide remises aan de onderste twee borden, waar Niels van Happen een bliksemremise boekte in een variant waar het schijnbaar theoretisch allemaal bekend was. Na een uur spelen resteerde alleen nog twee torens, ongelijke lopers, en de a- en e- t/m h-pion voor beide kanten. Ze besloten dat het goede weer een betere besteding van de tijd was dan water uit een steen proberen te persen in zo’n stelling. Een remise ook aan bord 8 bij Polina Kulikova, al was de daadwerkelijke evaluatie daar een stuk minder duidelijk (voor de oppervlakkig kijkende aanschouwer). Mijn gok is dat in de dynamiek er een eeuwigschaakwending op het bord is gekomen. 1-1, was daarmee de tussenstand.
Ook aan bord 3 en 4 hielden beide teams elkaar in evenwicht, al vloeide hier wel bloed:
Bord 3: Karel Storm – Hans Baijens
Jammer Hans, zo blijkt maar weer eens dat het niet altijd raak kan zijn in de zaterdagcompetitie. Zoals ik al meldde werd de stand wel aan het buurbord weer gelijk getrokken, en met een fraaie combinatie nog wel:
Bord 4: Jasper Krenning – Joost op ‘t Hoog
2-2, de balans is nog niet doorbroken. Nog zo’n tweetal borden wat elkaar in balans hield waren borden 1 en 6. Aan 1 speelde Nino Messaoudi tegen de sterke kopman van de Stukkenjagers. In een vergelijkbare stelling als tegen Thomas in de interne competitie leek hij wat druk te hebben langs de d-lijn, en hij had hij een kansrijk kwaliteitsoffer geplaatst waren er zeker goede kansen. Echter, hoe het ging kon zijn tegenstander het initatief op de koningsvleugel overnemen en liep Nino tegen zijn eerste nederlaag van dit seizoen aan. Deze nederlaag werd gecompenseerd door de mooie overwinning die invaller Bert Ruitenburg dan weer boekte tegen Guus Vermeulen (lang geleden bij EGS nog schaakdocent van ondergetekende). Niet alleen viel Bert in, en won hij, maar hij leverde ook nog de volgende mooie bijdrage aan het verslag:
Bord 6: Bert Ruitenburg – Guus Vermeulen
“Tegen stukkenjager Guus Vermeulen kwam de Siciliaanse Alapin op het bord. Het ging lange tijd gelijk op. Echter na wits 17. b2-b3 maakte zwart een fout.
Er volgde 17. , Pe4? 18. Pc4, Pc3 19. Dxe7, Txd1 20. Txd1, Pxd1 21. Pxb6, axb6 22 Db7 en zwart gaf op, zwarts pionnen op de damevleugel gaan verloren.
Na (in het eerste diagram) 17. , Ph5 was ik 18. Le5 van plan. Een mogelijke remise variant (computer analyse) voor zwart is dan 18. , Lxe5 19. Pc4, Pg3 20. Dxe5, Pxf1 21. Pxb6, Txd1 22. Pxa8, Pg3+ en eeuwig schaak volgt.”
Uitstekend toegeslagen zou ik zeggen. Ondertussen was Peter Koymans aan bord 2 druk bezig om steady as a rock zijn toreneindspel nog te proberen te winnen. Hij heeft er zelf het volgende over te melden:
Bord 2: Peter Koymans – Hans van Iersel
“Ik vond dat ik fijn uit de opening kwam (hoewel de computer rustig beweert dat het gelijk staat), aangezien mijn tegenstander een ietwat lelijke dubbelpion had. De hele partij heb ik kleine praktische kansen weten te houden, maar mijn tegenstander bleef uitstekend verdedigen. Langzaam werden er meer stukken afgeruild tot er een toreneindspel op het bord kwam. Daar wist ik zijn stelling te infiltreren met mijn toren, maar hij wist telkens torenruil aan te bieden. Na het aannemen van torenruil ziet het er gevaarlijk uit (subtiel pionneneindspel met oppositie), maar ook hier speelde mijn tegenstander precies de juiste zetten om oppositie te houden.”
3.5-3.5 en het zal u misschien niet verbazen dat Max Quintus als laatste nog bezig was. Nu is dat doorgaans geen reden tot paniek, en ook nu tegen Ron de Veen leek hij het goed voor elkaar te hebben. Een goed paard tegen een slechte loper, en genoeg ruimte om zijn stukken te bewegen in de verder heel erg vastgeschoven stelling. Was dat genoeg om te winnen?
Bord 5: Ron de Veen – Max Quintus
Een slotcombinatie om door een ringetje te halen, knap gevonden onder druk van de klok! Daarmee was de eindstand bepaald: 4.5-3.5 en neemt WLC 2 een fraaie tweede plaats in in klasse 4I. De wedstrijd tegen het reeds gedegradeerde Oisterwijk op 10 mei kan de kers op de taart gaan worden om de tweede plaats veilig te stellen, die telt weliswaar nergens voor, maar is de stille getuige van een sterk seizoen.