WLC 1 neemt revanche tegen Oss

De Osse Schaakvereniging (OSV) is dit kalenderjaar al een paar keer een sta-in-de-weg gebleken voor de ambities van de WLC teams. WLC 2 kende vorig seizoen in Oss haar Waterloo in de strijd om de titel in de vierde klasse die uiteindelijk knap door OSV werd gewonnen. Ook het NBSB-A-bekerteam wist dit jaar geen potten te breken in wijkcentrum Schadewijk, en werd met 3-1 teruggewezen door de Ossenaren. Dan moest het eerste zaterdagteam het maar doen, maar het zou ook wel goed uitkomen want als koploper met verschillende teams op de hielen kan ons vlaggenschip zich geen misstap permitteren. Je zou dan zeggen dat een wedstrijd tegen de hekkensluiter een uitgelezen kans zou moeten zijn om de koppositie vast te houden. Echter had Oss al een paar keer dit seizoen laten zien het de andere teams als kersvers promovendus moeilijk te maken, dus we waren gewaarschuwd. De spelers hebben weer hun avonturen opgetekend, lees gauw verder:

Bord 6: John Klein Douwel – Rudy Simons

Rudy had een rustig middagje, waarom? Hij licht het zelf toe:

“Ik speelde tegen een oude bekende. t.w. John Kleindouwel waarvan intussen al veel mensen weten dat hij vaak al snel remise aanbiedt; Maar voor het zover was moest er eerst nog even iets anders gebeuren. Onze tafel kraakte van alle kanten, dus hebben we na een zet of 5 eerst nog even een andere tafel gehaald die dus niet kraakte. Nee, dat niet, maar hij wiebelde wel weer van alle kanten en had bovendien ook nog wieltjes aan de onderkant. Uitkijken dus! 🙂

In de partij bood hij na zijn 12e zet remise aan. Tja, wat moest ik doen? Ik heb er altijd zin in, maar dat betekent niet dat ik ga forceren en proberen door een muur heen te komen. Die tijd is al lang achter mij. Eerst even rustig de stelling beoordelen dus. na lang denken heb ik zijn remise-aanbod aangenomen omdat ik van mening was dat ik nu al duidelijk slechter stond. Hij had zich goed voorbereid en zei dat hij deze variant nog ś morgens voor de partij op het bord had, want de kans bestond dat hij tegen mij moest en heel Brabant weet inmiddels wel wat ik speel.

Helaas heb ik zelf in een variant waarvan ik dacht die redelijk goed te kennen (niet dus zoals bleek)  al op de 9e zet een slechte keuze gemaakt. Ik heb dus eieren voor mijn geld gekozen en dat was gezien de stelling ook terecht. Eigenlijk geluk dus dat hij remise aanbood.” 0.5-0.5

Bord 2: Bert van de Donk – Gerard Welling

Daarna was het een tijd lang stil, maar na drie uur schaken kwam er toch tekening in de strijd. Omdat ik niet precies herinner in welke volgorde dat ging, begin ik gewoon bij het hoogste bord van de serie snelle resultaten. Gerard speelde hier tegen Bert van de Donk, een speler die dit seizoen in alle competities extern pas een half punt had afgestaan. Een gevaarlijke klant dus, Gerard tekende op:

0.5-1.5 voor ons dus. En voor wie van doorklikken houdt, hierbij ook de partij van Gerard in pgn-vorm:

Bord 3: Sebastiaan Smits – Fred Hallebeek

We weten natuurlijk allemaal dat Sebastiaan goed kan schaken, maar tegen de (ratingtechnische) Osse kopman liet hij weer eens een huzarenstukje zien. Hij schrijft er zelf over:

Bord 5: Sascha Kurt – Jesus Jara

Daarmee stonden we dus 0.5-2.5 voor, en Sascha was druk bezig zich te herpakken voor het échec van vorige ronde. Jesus stelde zich wel heel passief op, en Sascha liet met een geïnspireerd kwaliteitsoffer zien waarom dat niet verstandig was:

Zaterdag speelde ik met wit tegen Jesus Jara. Mijn tegenstander koos ervoor om een zijvariant van de Alekhine (Aljechin in het Nederlands red.) te spelen. Ik geef de stelling na P6d7:

 

Wit heeft hier duidelijk voordeel, omdat hij meer ruimte heeft en zwart heeft weinig velden voor zijn stukken. In de stelling hieronder lijkt het erop alsof zwart veld d5 in handen heeft en dadelijk lang kan gaan rokeren, maar wit heeft hier de mogelijkheid om een kwaliteit te offeren met Txd5! gevolgd door Lb5+ en na Pd7 komt c6 met winnend voordeel voor wit, omdat wit de a7 pion wint en de twee verbonden vrijpionnen lopen door.

Wit won de partij 14 zetten later en kon hiermee mooi bijdragen aan de teamoverwinning: 0.5-3.5.

Daarmee tekende een grote overwinning zich af, wat gezien het ratingoverwicht ook zou kunnen gebeuren. Echter bood Oss op de lagere borden desondanks zeer taai tegenstand. Een van die borden was bord 4..

Bord 4: Henk van der Wijst – Bas van Doren

 

Bord 7: Thomas Kools – Jacques Cox

Inmiddels was het 4-1, en rond de klok van half vijf was ook de partij van uw verslaggever afgelopen:

Bord 1: Chiel Koster – Nico Schouten

Chiel speelde tegen een solide opstelling van Nico Schouten. Hij snoepte ergens in het middenspel een pionnetje waarvoor Nico wel wat actievere stukken en wat verzwakkingen op de koningsvleugel terugkreeg. Het zal wel min of meer gelijk zijn geweest, maar in de tijdnood wist Chiel de geminimaliseerde stelling iets beter te hanteren. Toen Nico met zijn koning het vrije veld in ging, kwam er een tactische wending om de hoek kijken en was het snel gedaan en kon Chiel weer een vol punt noteren: 1.5-5.5.

Bord 8: Martien Heijmans – Berend Ruben

Ik moet zeggen dat iedere duiding die ik hier probeer te doen van de partij van Berend de partij te kort zou doen. Het was een complexe schuifpartij die uiteindelijk in remise eindigde. U zult hem bij de clubavond in het nieuwe jaar zelf aan de mouw moeten trekken voor een gedetailleerde omschrijving ;): 2-6.

Een éclatante overwinning, en dankzij de nederlaag van BSV Bennekom staat WLC 1 nu twee matchpunten voor op naaste concurrent ‘t Pionneke uit Roermond. Over twee maanden wacht diezelfde subtopper, BSV Bennekom, op ons in de Hoeksteen (of wachten wij op hen?). Dan dus weer meer geschreven materiaal. Voor alle vast lezers (en ook voor anderen) verder fijne feestdagen gewenst!