WLC 1 keert terug naar de tweede klasse!

Het is een zonnige namiddag op 19 juli 2010, en tussen Pamiers en Bagnères-de-Luchon in de Pyreneeën wordt de vijftiende etappe van de Tour de France van dat jaar verreden. De strijd ging dat jaar tussen Luxemburger Andy Schleck en Spanjaard Alberto Contador. Schleck stak in grootse vorm, en hij werd gezien als grote kanshebber voor de eindzege, tot het noodlot toesloeg. Toen hij probeerde weg te fietsen in deze etappe raakte de ketting van zijn fiets. Contador zag zijn kans schoon, en fietste weg, en de tijd die hij daar oppikte waren uiteindelijk voldoende om de overwinning in de Tour de France van 2010 binnen te halen (eentje die hij jaren later weer zou kwijtraken vanwege dopinggebruik, red.). De link met het vaandelteam van WLC moge duidelijk zijn, want in april van 2024 kende ons eerste team haar eigen Andy Schleck-momentje, want toen werd het, na een directe confrontatie met een concurrent, misschien wel het eerste team in de moderne geschiedenis dat als zesde geëindigd uit de tweede klasse degradeerde. De kunst is dan om het échec van je af te schudden en er het jaar erop weer volop tegenaan te gaan. Gelukkig bleef de formatie van teamcaptain Guus grotendeels bij elkaar, en was het op papier een van de grote favorieten om te promoveren uit klasse 3F.

Maar zoals eigenlijk altijd gaan de dingen niet zo makkelijk, en blijkt zo’n schaakseizoen ook een beetje te zijn als de beklimming van een grote col in de Alpen: Door blijven buffelen, karakter tonen, zorgen dat je niet in een chasse patate terechtkomt, u kent het allemaal wel. Toch wist WLC 1 na een valse start met een gelijkspel tegen Maastricht de verwachtingen min of meer waar te maken. Achtereenvolgens werden tegenstanders uit Asten, Zuid-Limburg, Roermond, Oss, Bennekom en Helmond aan de zegekar gebonden. En na een zwaarbevochten gelijkspel tegen de PION/Mook combinatie 1 had WLC het in de laatste ronde allemaal in eigen hand, en een overwinning tegen ASV 3 zou voldoende zijn om terug te keren naar het derde niveau van het Nederlandse clubschaak.

Volledig opgeladen werd er afgereisd naar Arnhem, met het achttal dat deze wedstrijd over de streep moest gaan, maar ook met Rudy die zijn vrije dag opofferde om de rest van het team aan te moedigen, wat een teamgeest! Daarnaast was ook Arno nog langsgekomen om de troepen te inspecteren, al die morele ondersteuning zou onze spelers later goed van pas komen. Het achttal wat wel achter de borden zat vandaag was als volgt:

Mede dankzij de komeet-achtige ratingstijging van Sascha de laatste tijd, waren we qua ratingbalans duidelijk de favoriet in deze wedstrijd. Desondanks heeft ASV dit seizoen al laten zien niet diende te worden onderschat, en zeker in eigen huis zouden ze vast graag ook een mooie afsluiting willen geven aan een seizoen waarin ze zich wisten te handhaven in de derde klasse. Om 13:00 klonk in ieder geval het startschot, en kon ons eerste het gaan laten zien. We beginnen onze eigen tour langs de borden bij een speler die ondanks de geografische afstand tussen WLC en zijn huidige woonplaats trouw is gebleven aan WLC, onze eigen wijze uit het westen:

Bord 6: Jan Knuiman – Bas van Doren

Daarmee sluit Bas een goed seizoen in stijl af, en zette hij ons op voorsprong: 0-1. Helaas was deze voorsprong geen lang leven beschoren. De partij aan bord 8 gaf namelijk al een tijdje het gevoel alsof de zwartspeler op vals plat aan het fietsen was:

Bord 8: Remco Gerlich – Berend Ruben:

De debutant dit jaar in WLC 1, en eentje die hij op degelijke wijze heeft ingevuld, met drie overwinningen, twee remises en twee nederlagen. Vandaag in Arnhem was er echter niet zo veel te halen, in een droge stelling met ongelijke lopers en zwarte stukken kostte een onachtzaamheid hem een pion. En dan niet zo’n pion waarvan er dertien in een dozijn zitten, maar een enorme vrijpion op de d-lijn. Dit was vechten tegen de bierkaai, en Remco gaf dit voordeel niet meer weg: 1-1.

Éen van de krachten van dit team is dat er met al die schaakkunde die we aan de borden brengen, er altijd wel iemand is die opstaat om een achterstand ongedaan te maken. Dit seizoen was dat ook vaak een van de sterkhouders van WLC 1, de topscorer:

Bord 7: Chiel Koster – Roy Vink

Chiel heeft zich dit seizoen ontpopt tot een solide schuiver. Ook dit keer tegen Roy Vink wist hij met minimale middelen druk te zetten op de zwarte stelling. Zijn bonustempo als wit werd optimaal benut, en al vrij snel kwam Roy in de verdrukking. De details heb ik niet helemaal meegekregen, maar volgens mij was het gewoon weer een solide boa-constrictor-achtige (ik laat het aan de taalpuristen over hoe dit geschreven dient te worden) overwinning aan bord 7, waarmee Chiel zijn score verder oppompte tot een verbluffende score van 7 uit 8 en een TPR boven de 2300: 2-1.

Als het op punten scoren aankomt was ook Sebastiaan lekker op dreef en toonde hij zich een erg stabiele kracht:

Bord 5: Sebastiaan Smits – Job Bernards

Ja, wat kan ik zeggen. Sebastiaan speelde een typische Sebastiaanpartij: stabiele stelling, druk op de koningsvleugel, in tijdnood komen, nog beter gaan spelen, en winnen. Dit keer leverde dat onderweg ergens een kwaliteit op, en daar wist onze clubkampioen wel raad mee: 3-1. 

Maar daarmee was de winst in de match nog geenszins zeker, want op de andere borden was het nog niet duidelijk dat we de benodigde 1.5 punt zouden gaan halen. De familie Schleipfenbauer bij ASV 3 had namelijk een gezamenlijke goede dag, iets wat il capitano schaaktechnisch aan den lijve ondervond, en hij zelf beschrijft:

Bord 1: Guus Bollen – Frank Schleipfenbauer

Intussen stond uw verslaggever in hogere zin verloren, dus moest het komen van de Benjamin en de Nestor van ons team. Laten we maar met de eerste beginnen. Gerard schrijft zelf over een partij tegen een tegenstander die zijn naam eer aandeed:

Bord 4: Marc Sterk – Gerard Welling

en bij 3.5-2.5 en zo’n introductie voor de bijdrage van ons aanstormend talent, zullen we gelijk maar eens kijken hoe Sascha deze heldenstatus heeft verworven:

Bord 2: Koen Maassen van den Brink – Sascha Kurt

“Op board 2 spelde ik met zwart tegen Koen Maassen van den Brink. Hij probeerde mij te verrassen met 1. b3. Maar gelukkig had ik hier recentelijk nog naar gekeken. Ik had hier een pionoffer voor initiatief op voorbereid. Ik kreeg al snel voordeel uit de opening, zie stelling beneden. Zwart staat een pion voor, maar wit heeft nog een beetje tegenspel.

Door gecontroleerd af te ruilen kon ik afgewikkelen naar een eindspel met een vrijpion (zie stelling beneden). Vanaf hier vakkunding afgemaakt en gewonnen. Een mooie bijdrage aan de overwinning van ons team en daarmee het kampioenschap.”

Zonder meer een mooie bijdrage, en ook Sascha heeft zich met zijn knappe score van 6.5 uit 8 een ware puntenmachine getoond dit jaar: 2.5-4.5. Dan blijft er nog één partij over om te bespreken, die van de verslaggever. 

Bord 3: Thomas Kools – Bent Schleipfenbauer

Nouja goed, om mijn bijdrage nou helemaal plat te slaan tot het doen van verslag van onze wedstrijden is wat te veel van het goede, al was het schaaktechnisch niet altijd om over naar huis te schrijven. Ik heb dit seizoen vooral gegrossierd in het binnenhalen van beslissende halfjes, waarvan met name die tegen Roermond achteraf goud waard bleek te zijn. Soms verloor ik daarbij mijn eigen kansen iets te veel uit het oog, maar goed we zijn gepromoveerd en dat is het voornaamste. Mijn partij tegen Bent was een buitengewoon ingewikkeld, waarin ik helaas net aan het kortste eind trok. Hieronder een kleine analyse:

Daarmee hadden we met 4.5-3.5 gewonnen, en achteraf gezien had het allemaal niets uitgemaakt, want onze enige overgebleven concurrent, R.S.C. ‘t Pionneke verloor van Maastricht. Desondanks is het een fijn gevoel om te weten dat je het op eigen kracht gewoon had gered.

Bord 9: De rest van het team

WLC 1 was overigens niet alleen de acht spelers die in dit artikel achter de borden zaten, maar vormt een groter collectief. Rudy werd al genoemd, die als enige dit seizoen bij iedere wedstrijd van het eerste aanwezig is geweest, maar ook de deelnames van Robert, Mark en Charlie maakten dit seizoen tot een succes. Iedereen bedankt voor de gezelligheid, en tot volgend seizoen waarin we zullen worden herenigd met onze gewaardeerde stadsgenoten van Eindhoven 1, en oude bekenden als Venlo, Stukkenjagers 2 en KiNG. Ze kunnen de borst natmaken, want WLC 1 is weer terug!!