WLC 1 glijdt uit: een fotoverslag

Het was ook eigenlijk helemaal geen weer om te schaken vorige week zaterdag. Het zonnetje scheen vrolijk terwijl wij van Eindhoven naar Mook tuften, waar PION/Mook Combinatie resideert, en dat goede weer hand z’n weerslag op de spelers, want iedereen had er veel zin in. En ik kreeg er nog meer zin in door de rotondekunst die we onderweg tegenkwamen! Sommigen vinden het verspilling van belastinggeld, die net zo goed gestoken had kunnen worden in het creëren van parkeerplaatsen op diezelfde rotonde, maar ik vind het toch wel prikkelende dingen. Zo ook net buiten Wijchen, net onder de rook van TuinWereld Wijchen waar we deze unit tegenkwamen:

Helaas had ik die ochtend niet de tegenwoordigheid van geest om zelf een foto te maken, maar u krijgt een idee. Op mijn vraag aan onze lokale connectie wat met dit kunstwerk wordt bedoeld, kreeg ik (terecht) geen bevredigend antwoord, maar ik denk toch dat er een soort profetische waarde. Want, denk Wijchen even weg, hoe tragisch ook, en stel je voor dat dit zich in de Noordelijke IJszee afspeelt. Los ronddrijvend ijsschotsen, verloren op zee met slechts de golven die bepalen waar je heen wordt gesleept. Zo voelden wij ons naarmate de middag vorderde ook een beetje in de wedstrijd, maar daarover later meer. Ik denk dat het tijd is om eens over het schaken te beginnen.

Deel 1 – Door de geluidsbarrière

Okee okee, nog een stukje rotondekunst, omdat hij zo goed past bij de eerste partij die de revue gaat passeren. Op de terugweg reden wij langs Volkel, bekend van de vliegbasis, en daar kwamen we dit wonderlijke stukje rotondekunst tegen:

Zo’n straaljager schiet dus nogal eens door de geluidsbarrière heen, en het leek erop dat Chiel zich door de toekomst liet inspireren, want hij schoot ook als een raket op zijn doel af: een overwinning.

Bord 1: Chiel Koster – Michel Auwens

Positioneel voordeel, en op het juiste moment toeslaan, zo zien we het natuurlijk graag: 0-1 voor WLC! Iemand die eveneens snel klaar was, was uw verslaggever. Net teruggekomen van een toernooi waar hij voor de aardigheid 40 ratingpunten aan de mede-deelnemers heeft gedoneerd — want ja, zo ben ik 😉 — werd hij in een typische Siciliaan bevraagd in een battle of the verslaggever. (Waar ik maar meteen van de gelegenheid gebruik maak om het verslag van de tegenstander aan te prijzen).

Bord 4: Wopke Veenstra – Thomas Kools

Dit keer geen hele partijanalyses, maar u kunt hieronder wel mijn bespiegelingen op de belangrijkste momenten teruglezen:

Een niet zo solide halfje, maargoed we stonden toch 1.5-0.5 open, maargoed zo’n voorsprong kan soms net zo onzinkbaar als de Titanic blijken, en daar zou het al gauw op gaan beginnen te blijven.

Deel 2 – De bomen en het bos

Schaken is een moeilijk spelletje. Die stukken bewegen allemaal maar een beetje alle kanten in, sommige bewegen zelfs acheruit, en dan heeft een of andere gek ooit nog eens bedacht om er ook nog eens een tijdelement aan toe te voegen, pfoe.. Nou pakt dat soms in je voordeel uit, maar op deze zonnige lentemiddag in Mook kwam daar weinig van terecht

Bord 7: Mark Huizer – Frans Hazenberg

Mark merkt op (nog geen opvolger van Man Bijt Hond): “Zelf dacht ik veel te lang na om matige zetten te doen, gevolgd door gezonde logische zetten van mijn tegenstander. Met steeds minder tijd kreeg ik echter zowaar een kans en stond ik huizenhoog gewonnen. Laat ik volstaan met een aantal manieren waarop we dus de overwinning binnen hadden kunnen halen.

Komt-ie…
– 1. Pf6 winst (bijv Lxf6; exf6 Pxf6; Dh8 Pg8; Lc1)
– 1. Pg3 met het idee Ph5 wint
– 1. Tc1 c2; 2. Ta2 wint ook vrij eenvoudig, en had ik nog gezien ook

Maar ik dacht dat 1. Lg5 ook eenvoudig won. Hij speelde 1… c2 2. Tc1 Txd4. Tsja… alsof Td1+ een dreiging is.

– 3. Lxe7 Pxe7 4. Dh8 Pg8 5. Pf6 lijkt me 1-0
– 3. Pf6 is ook meteen klaar

Je zou zeggen dat 1 a 2 minuten bedenktijd toch genoeg moet zijn om minstens 1 van al die winstwegen te zien. Helaas pindakaas. Ik zag ze niet en verloor. Ik ga in een hoekje liggen huilen.”

Pluspunt is dat je dan wel langer van de zon kan genieten: 1.5-1.5. Anyway, ook op andere borden speelde de tijdnood, en chaotische stelling ons parten Bas is zo sportief om ons wel mee om toe te laten schouwen.

Bord 3: Bas van Doren – Wim Molenkamp

En bij 2.5-1.5 was de gifbeker nog niet leeg, want ook aan bord 5 moesten we eraan geloven.

Bord 5: Rudy Simons – Toon Janssen

“Het slechte nieuws voor me zelf is dat ik blijkbaar nog lang niet uit de vormcrisis ben. Mijn tegenstander bood al na 12 zetten remise aan, maar in een volkomen gelijke stelling vond ik dat toch echt nog te vroeg om aan te nemen. met de wijsheid achteraf kun je zeggen, `had ik het maar gedaan`, dan hadden we gewonnen. maar in het verleden werd me een vroege remise door sommigen ook weer kwalijk genomen, maar ja een Simons compleet uit vorm…….

Hoe dan ook, ik speelde dus door en na nog enkele zetten stond ik al minder en vervolgens gaf ik een gezonde pion weg met als gevolg nog een slechtere stelling. ik geef maar 1 diagram:

Hier was het nog het beste om de pion op c2 maar meteen weg te geven met 18. Ld4 en (want behalve Lc2: dreigt ook en nog erger d5-d4 met stukwinst, want Ld4: faalt op Td8 en de penning kost wit alsnog een stuk) en na 18…Ld4: 19. Dd4: Lc2: staat zwart een gezonde pion voor, maar kan wit nog verder ploeteren. Echter, ik speelde hier 18. g4? en nu won 18..d4 weer, maar ook na het gespeelde 18…Lc2: stond ik verloren. De rest geef ik hier niet meer, want dat is huilen met een pet op.”

Deel 3 – De hemel breekt open

Bij 3.5-1.5 moest er dus echt wat gebeuren, en gelukkig hebben wij aan bord 6 iemand zitten die zuurstof en koffie omzet in punten in de zaterdagcompetitie.

Bord 6: Roland Zollinger – Sebastiaan Smits

Na deze fraaie overwinning werd het even stil, en was aan Sascha en Guus de schone taak om idealiter 2 bordpunten binnen te halen. Het was echter tegen die tijd duidelijk dat dat er niet in zou zitten, want Sascha moest nog even hard werken tegen de sterkste PMC’er, hoewel hij zelf ook wel kansen had zoals hij toelicht:

Bord 2: Luuk de Ruijter – Sascha Kurt

Zaterdag spelde ik met zwart op bord 2 tegen Luuk de Ruijter, een sterke speler die dit seizoen nog ongeslagen is in de KNSB competitie. Hij lijkt ook een lichte voorkeur te hebben om met wit te spelen. 

In de opening werden de dames al vroeg afgeruild. 

In de stelling hierboven besloot wit na 12… h6  een kwaliteit te offeren met 13. Pgxe4. Hierdoor werd de partij heel interessant, want de stukken van wit zijn actiever. Het koste veel tijd om mijn stukken te ontwikkelen. Uiteindelijk kwam in met mijn toren via de open d lijn binnen.

Zwart kan in de stelling hierboven winnend voordeel krijgen na 35… h5!, waardoor de toren op h4 weer terug in het spel komt. Maar in plaats hiervan koos ik om eerst mijn koning uit de Röntgenaanvaal te halen met 35… Kf7. Dit leverde een lang gevecht op met een paar heel kleine kansen voor beide zijdes. Na een lange partij van 64 zetten werd het uiteindelijk remise door zetherhaling.”

En dus lag bij 4-3 alle druk bij meneer de teamleider. Hij zal — een zeker fictioneel karakter citerend — iets hebben gedacht hebben als ‘fine, I’ll do it myself’ want hij ging er maar eens goed voor zitten en wat er toen gebeurde zal u verbazen (dat moest ik van mijn cursus clickbait schrijven).

Bord 8 : Wim Gielen – Guus Bollen

Pfoe, dat was me allemaal maar al te benauwd, maar de 4-4 was rond de klok van 17:00 toch binnen. Hopelijk zal de volgende ronde bij de spelers tot minder hartverzakkingen leiden. Daarover gesproken, de volgende ronde is op 5 april in De Hoeksteen, wanneer alle teams weer thuisspelen. Wij krijgen dan onze oosterburen van de Helmondse Schaakclub op bezoek. Een ploeg die in een zware degradatiestrijd verwikkeld is, en er dus veel aan gelegen zal zijn om niet aan de Woenselse kampioensaspiraties mee te werken. Dat gaat u dus nog meemaken, komt dat zien!