Het Derde stijgt naar klasse 5
Het volgende citaat omschrijft het seizoen van wLC 3 goed: “adde parvum parvo magnus acervus erit”, ofwel voeg een beetje bij een beetje en de stapel zal groot zijn. We wonnen niet ruim, we wonnen ook niet altijd met goed spel en we hadden zelfs af en toe behoorlijk geluk nodig, maar leg overwinning bij overwinning en dan resulteert dat in een kampioenschap.
Op 23 maart was het tijd om het voorwerk in klinkende munt om te zetten. In een direct duel met nummer 2 (schaakclub Dordrecht) konden we laten zien dat we het kampioenschap waard waren.
Door afwezigheid van een aantal mensen was Niels van Happen (welkom Niels!) bij ons als debutant aanwezig. Onze onvolprezen teamleider nam zelf (verplicht) ook plaats achter het bord. Hij voldeed daarmee aan de eis dat hij dit seizoen twee keer meedoet.
Na een autorit, waarbij we ruim de gelegenheid hadden om lekker achterover te leunen en van het achter ons verdwijnende asfalt te genieten, heel ruim de gelegenheid hadden, mag ik wel zeggen, kwamen we allen keurig op tijd aan in Dordrecht. We werden ontvangen in een gezellige speelzaal met voldoende lichtinval door grote ramen aan één kant van de ruimte. De bar was dichtbij, de toiletten goed te vinden en deur naar de andere ruimte kon worden gesloten, waardoor wij rustig konden schaken. Alles prima, zou je denken, maar er was toch nog iets, geloof ik.
Bord 8: Chrit
“Ik zit op het laatste bord met zwart en moet al die voorbijgangers bij de ingang op de oude houten vloer tolereren… piepen, kraken, schuifelen… ben wel wat gewend in de bouw, maar dit vergt veel van mijn concentratie.
Met mijn Siciliaanse opening ging tot hier (onderstaand diagram) toe alles naar wens.
Mijn tegenstander, een sympathieke jonge gast, deed het voortreffelijk, maar liep vaak ook even naar de kantine om van die vloer af te zijn, vertelde hij naderhand.
Met 22.., d5 had ik de handel volledig onder controle en misschien een leuke aanval in het verschiet … Maar ik speelde pardoes Pd4 (ergerend aan de zoveelste voorbijganger) en geef alles weg. Mijn zin in het spel is volledig over en ik schud de hem hand.” 1-0
Ach, je moet het zo’n gevoelig schaakkunstenaar als Chrit niet kwalijk nemen dat hij afgeleid raakt door een krakende vloer. Maar het was daarna wel aan de rest van het team om de klap op te vangen. Je wint f verliest immers als geheel. Dat moest nog wel mogelijk zijn, want op vijf van de overgebleven zeven borden hadden we een ratingoverwicht. Alleen Niels en Arno keken tegen een surplus aan rating aan.
Voor mij kwam daar een nieuwe, kleinere, tegenvaller bij toen John, dit seizoen extern goed op schot, niet verder kwam dan een remise. Maar omstanders berichtten mij achteraf dat er hoe dan ook niet erg veel muziek in de stelling zat. John heeft er toch een flinke analyse op los gelaten, kijkt u maar eens even mee.
Bord 5: John
WLC3Dordrecht2_JohnOm het moreel van het team een beetje op te krikken, zou een overwinning zeer welkom zijn. Nou, dan moet je net Bart bij je hebben, 1,5-1,5. Overigens leest u in het relaas van Bart iets terug dat u later in het verslag nog een keer leest. Dan weet u dat alvast. Ik licht een tipje van de sluier op, het gaat om de computer.
Bord 7: Bart
“Als opening kwam na enkele zetten een Konings-Indische aanval of Benko opening op het bord. Na wat positioneel geschuif rond het centrum offerde mijn tegenstander een paard. Het resultaat was uiteindelijk het verlies van een toren tegen twee van mijn pionnen. Ik kreeg daarna de mogelijkheid om snel paard en loper af te ruilen en in de tussentijd ook nog de twee pionnen achterstand goed te maken. Mijn tegenstander vond het toen wel goed geweest en gaf op met een toren achterstand.
Stockfish bleek het thuis toch anders te zien. Mijn tegenstander had een loper en paard kunnen offeren/afruilen tegen een toren en twee pionnen. Dit had de partij een heel ander aanzicht gegeven, met misschien een ander resultaat.
Uiteindelijk blij met mijn overwinning en bijdrage aan het team.”
Nou, en wij zijn ook blij met jouw bijdrage Bart! Dus dat komt mooi uit.
Weer door naar de volgende tegenvaller van de middag, want hoezeer wij het ook probeerden, het leek maar niet te lukken om een voorsprong te pakken te krijgen. Arno ging in het Schots ten onder, 2,5-1,5.
Bord 6: Arno
“Schots, na 10 zetten geef ik een centrumpion weg (na de koning vastgepakt te hebben om te rokeren, wist ik het al. Heb het nog tot een gelijke stand/ computerwaardering terug kunnen brengen, maar toen was er al tijdnood, waarin ik een verkeerde strategische beslissing nam door een kwaliteit te offeren voor, achteraf, niet eens dubieuze kansen (gebeurt mij helaas wel vaker). En vergat daarna nog eens gedurende 4 minuten mijn klok in te drukken. Rany (wit) liet zijn vrije a-pion oprukken en de promotie heb ik niet afgewacht: eigenlijk een beetje gedesillusioneerd opgegeven”
Nou, kom op teamleider, zo erg was het toch allemaal nog niet? Onze bovenste borden zaten namelijk nog te spelen en daar hebben we dit seizoen behoorlijk goede resultaten op geboekt.
Henny boekte volgens het verslag van onze tegenstander uiteindelijk een overwinning, doordat hij sterk genoeg bleek om alle pogingen van de hunnen af te wenden, nadat hij een loper gewonnen had. Klinkt als een reguliere overwinning, maar daar dacht Henny toch wat anders over. Wellicht heeft de computer (ja, daar is de computer weer) daaraan bijgedragen. Hoe dan ook, 2,5-2,5 en wij hebben het nergens over. We zullen zelfs niet naar de zetten vragen Henny, echt niet.
Bord 2: Henny
“Ik dacht direct na afloop van mijn partij dat ik dit keer een partij uit één stuk had gespeeld. Thuisgekomen confronteerde Stockfish mij met de keiharde realiteit. Afgezien van de opening, die ik als mijn broekzak kende, was zowat alles fout. Ik ga dan ook geen zetten geven, daarvoor schaam ik me te diep. De vorige ronde heb ik onverdiend verloren, dit keer onverdiend gewonnen. Waarom kan ik nooit eens een normale partij spelen waarin de beste speler wint?”
Ach ja, “waarom”? Een hele goede vraag, vaak al gesteld door kinderen, waar op een gegeven moment geen antwoord meer op te geven is. Het achterhalen van het “waarom” bij allerlei problemen, waarvoor nog geen wetenschappelijke methode is gevonden, is de taak van filosofen. Niet van ons Henny, laat het los.
En omdat we hechten aan patronen, in ieder geval voorlopig, kwamen we weer op achterstand. Want wat gebeurde er nou precies bij jou Leo?
Bord 1: Leo
WLC3Dordrecht2_LeoZo, over spoilers gesproken! Maar Leo heeft wel gelijk! Hier kunnen we ook nog wel een citaat invoegen: “in cauda venemum”, precies, het venijn dat in de staart zit.
Bord 3: Bas
Mijn tegenstander besloot na een Italiaanse opening de boel eens even stevig op te schudden. Hij had daarvoor van mij ook wel de gelegenheid gekregen, omdat ik weigerde te rokeren. Hij had namelijk zijn koning op g8 opgeborgen en ik was van plan met zetten als g2-g4, g4-g5, Pf1-g3, Pg3-f5 en Th1-g1 te laten zien dat je een dergelijke actie niet ongestraft kunt ondernemen als je zelf h7-h6 gespeeld hebt.
Het enige nadeel aan dit hele plan was dat ikzelf niet meer wist welke volgorde van zetten hierbij belangrijk was en of ik wel of niet iets aan de verdediging van mijn koning in het midden moest doen.
In zekere zin maakte mijn tegenstander het mij makkelijk door, zeer aanvallend, twee stukken in het centrum te offeren. Ik moest die aanval óf overleven, óf ik verloor. Gelukkig bleek ik deze keer goed genoeg in staat om wat zetten vooruit te rekenen en kwam ik ongeschonden uit de aanval tevoorschijn. Wat heet, ik had een flinke materiële voorsprong te pakken.
Ik heb daarna nog even zorgvuldig moeten schaken om een gevaarlijke pion op d2 van promoveren af te houden. Dat had ik ook daadwerkelijk kunnen doen, maar zo goed rekende ik nou ook weer niet. Het was wel voldoende om een zeer prettig eindspel over te houden van vier pionnen en een loper voor mijn tegen 6 pionnen voor mijn tegenstander.
Dat winnende eindspel won ik voor de verandering eens redelijk soepel, 3,5-3,5.
En toen was het de beurt aan Niels. De doorbreker van patronen, de talisman, de debutant die zijn eerste externe partij won en ons daarmee het kampioenschap bracht. Nou Niels, vertel eens.
Bord 4: Niels
WLC3Dordrecht2_Niels
En zo zijn wij kampioen van klasse 6k geworden. Een leuke prestatie die ons behalve de promotie naar klasse vijf, ook een klok oplevert. Ook nog eens goed voor de club dus!
Hoewel ik geen teamleider ben van dit triomferende team, ga ik in dit verslag toch de vrijheid nemen om alle vaste spelers en invallers te bedanken. Met bijzondere aandacht voor de mensen die ons dit seizoen naar de (verre) uitwedstrijden hebben gereden. Zonder mensen zoals jullie is een uitwedstrijd niet mogelijk! En natuurlijk onze teamleider die ook dit jaar weer zorgde dat wij altijd met een volledig achttal verschenen. Ook kreeg hij het voor elkaar om veel debutanten in ons team in te passen; wat het schaken alleen maar bevordert!
En ten slotte wil ik het kampioenschap opdragen aan onze penningmeester, die ons dit jaar helaas is ontvallen. Wim heeft jarenlang trouw in het derde externe team meegedraaid en ook dit seizoen heeft hij drie keer meegespeeld. Ik vind het fijn te weten dat hij van dit mooie succes nog deelgenoot is geweest.
Tot volgend seizoen!
|
Rating |
Rating |
|||||
|
1788 |
1811 |
1 – 0 |
||||
|
1795 |
1865 |
0 – 1 |
||||
|
1798 |
1850 |
0 – 1 |
||||
|
1793 |
1700 |
0 – 1 |
||||
|
1728 |
1797 |
½ – ½ |
||||
|
1775 |
1732 |
1 – 0 |
||||
|
1213 |
1717 |
0 – 1 |
||||
|
1239 |
1620 |
1 – 0 |
||||
|
Gemiddelde Rating: |
1641 |
Gemiddelde Rating: |
1762 |
3½-4½ |