Externe Competitie: WLC 3 – Gardé 2

Na twee gespeelde wedstrijden staan we met WLC 3 op 3 matchpunten. Op zaterdag 25 november 2023 was het de vraag of het bleef bij een goede start of dat er ook een goed vervolg kwam.

In ieder geval waren de voortekenen gunstig. Onze onvolprezen teamleider beschikte over zijn sterkste opstelling (zijn eigen woorden, niet de mijne) en dus bestond bij ons de hoop op een goede afloop. Aan de bovenste drie borden hadden we een klein ratingoverwicht, op het vierde bord bezaten we een serieus ratingoverwicht en de overige borden waren behoorlijk gelijkwaardig.

Aan de uitslagen zult u zien dat de spelers achter de eerste vier borden deden wat van hen verwacht mocht worden. Terwijl de spelers aan de onderste vier borden voldoende sprokkelden om de overwinning veilig te stellen.

Joris is in zijn eerste seizoen voor WLC meteen een verzamelaar van halve en hele punten gebleken en ook deze keer was daarop geen uitzondering. Hij wist met de zwarte stukken een prima remise te noteren. Gezegd moet worden dat die uitslag niet zonder slag of stoot tot stand kwam. Joris keek in het eindspel van toren en paard tegen toren en paard tegen een achterstand van twee pionnen aan. Maar dat bleek kennelijk geen onoverkomelijk probleem, 0,5-0,5.

Wim, dit keer aan het zevende bord gezeten, beleeft geen gelukkig seizoen tot nu toe. Voorlopig blijft hij, zoals dat met een fraai cliché heet, in de hoek waar de klappen vallen. Dat is een nare hoek met vervelende tikken. Een andere nare hoek is dat kleine hoekje met dat welbekende ongeluk. Ook die hoek heeft Wim even bezocht. Er verdween ergens in de partij een toren (juist beste lezer) in de hoek en met de toren verdween later het punt, 0,5-1,5. Dat Wim nog probeerde te profiteren van de tijdnood van zijn tegenstander, mocht ons niet baten.

Op dat moment was ook bij Bart al een kwaliteit verdwenen. Daar stond tegenover dat Leo en ik een pion gesprokkeld hadden, maar het zou nog even duren voordat één van ons drie klaar was.

Henny heeft niet zoveel met hoeken en klappen, maar meer met koeien en hazen. Het is lastig voor te stellen dat zo’n relatief log beest zo’n vlug rondrennend diertje te pakken krijgt, maar Henny blijkt (excuseer me voor de vergelijking) een behoorlijk vindingrijke koe te zijn. Trouwens ook een koe met doorzettingsvermogen, want hij moest ook nog even een aanbod tot remise weigeren. Die weigering resulteerde even later in een gelijke stand voor het team en een overwinning voor Henny 1,5-1,5.

 

Vervolgens was het de beurt aan Leo om zijn pion te verzilveren en zijn tegenstander aan de al even spreekwoordelijke zegekar te binden. Een kar die lekker rijdt en comfortabel zit, kan ik me zo voorstellen. Voor mijn eigen laatste overwinning moet ik namelijk ver terug in de tijd, dus meer dan een voorstelling is het niet. Hoe dan ook Leo heeft er één en laten we hopen dat hij hem de komende tijd niet terug in de garage of het koetshuis hoeft te zetten, 2,5-1,5.

Bart en zijn tegenstander zijn, om weer even terug te keren naar het thema van de dieren, geen koeien of hazen, maar laten zich liever associëren met duiven. In het bijzonder leken zij aangetrokken tot de vredesduif. Een remise is in dat licht geen verwonderlijk resultaat, 3-2. Maar we mogen ons wel gelukkig prijzen dat de tegenstander van Bart zijn kwaliteit voorsprong niet wist te verzilveren, want hij had van duif ook zo maar havik kunnen worden.

John koopt zijn voertuigen op dezelfde plaats als waar Leo zijn occasion haalt. Ik hoorde dat deze zegekar in ieder geval beschikt over automatische stuurbekrachtiging, stoelverwarming, een riante hoeveelheid beenruimte en een zeer goed functionerende stereo-installatie. Geen idee of John daar simply the best of we are the champions of afspeelt, maar het zou zo maar kunnen, 4-2. Dat de poging om zijn tegenstander mat te zetten niet slaagde, maakte ons niet uit, want het leverde wel een stuk op.

Chrit raakte verstrikt in een ander veel voorkomend probleem in de dierenwereld, namelijk het kat en muis spel. Helaas voor Chrit was hij de muis en bleek de kat doortastend en volhardend. Daardoor moest chrit, ondanks verwoede pogingen om tegen te stribbelen, zijn al redelijk lang slecht uitziende stelling opgeven, 4-3. En dat terwijl wij nog even hoopten dat hij de dame van zijn tegenstander zou vangen. Dat bleek ijdele hoop waarde lezer.

En toen zat uw verslagschrijver nog aan het derde bord te spelen. Ik stond in ieder geval goed, misschien inmiddels al gewonnen, maar ik had eerder in de partij ook al laten zien dat ik in staat was om pionnen weg te geven. Omdat mijn tegenstander, naast dat hij een mindere stelling had, ook nog over aanzienlijk minder tijd beschikte en flink moest werken om de veertig zetten te halen, dacht ik dat hij remise wel zou accepteren. Dat zou mij wellicht wat ratingverlies opleveren, maar zou wel een snel einde maken aan de spanning. Dat leek me goed voor het team, goed voor mijn hartslag en niet echt slecht voor mijn tegenstander. En toen ik remise aanbood, werd dat inderdaad vrij vlotjes geaccepteerd, 4,5-3,5. Wie het kleine niet eert…

Bord 3 Bas

Ik kreeg een rustige opstelling tegen het Siciliaans tegen, h3, d3, a3, Pce2, en vervolgens c3. Ik was steeds bevreesd voor een mogelijk e5 in het centrum en heb erg mijn best gedaan om die zet te voorkomen. Of het aan mijn spel lag of aan het feit dat mijn tegenstander het sowieso nooit van plan was, weet ik niet, maar e5 is nooit op het bord verschenen. Mijn tegenstander gaf in het middenspel een pion weg in de hoop op compensatie. Ik denk niet dat die compensatie er echt was, maar toen ik een pion cadeau deed, had mijn tegenstander zijn doel bereikt.

Vervolgens vloog hij met pionnen en stukken op mijn koning af, terwijl ik besloot niet te verdedigen en met mijn zware stukken zijn koning onder vuur te nemen. Mijn aanval leek me gevaarlijker, maar of ik ook daadwerkelijk gewonnen zou hebben, zullen we nooit weten.

Zo blijven we het keurig doen en kunnen we nog steeds voorzichtig blijven denken aan het kampioenschap. Ik weet nog niet of dat een leuke of beangstigende gedachte is, maar welke van de twee het ook is, op zaterdag 16 december aanstaande gaan we kijken of we die gedachte in leven kunne houden. Dan staat wederom een thuiswedstrijd op de agenda en dan weer met alle drie de teams. Dat wordt dus weer ouderwets druk en gezellig. Daar kan ik in ieder geval met plezier aan denken.

 

 

Henny Wilbrink                1764 –  Erwin Talpe                        1686        1 – 0

Leo van IJzendoorn         1692 –  Arthur Hendrickx              1681        1 – 0

Bas Roelen                        1741 –  Leo Hovens                        1685      0,5-0,5

John van de Wielen        1654 –  Jasper van Buul                 1447        1 – 0

Joris Wijnen                      0        –  Steven Heesakkers          1449      0,5-0,5

Wim Lucassen                  1507 –  Karl Raemakers                 1526       0 – 1    

Bart Wintraecken            1492 –  Maarten Aders                  1595     0,5-0,5

Chrit Julicher                     1366 –  Dave Hendriks                   1343       0 – 1

 

                                            1602                                                 1552      4,5-3,5